Morayama, tragedia. Traduccion de la Epistola de Horacio a los Pisones sobre el arte poética [Latin and Spanish] Exposicion de la Epistola de Horacio a los Pisones sobre el arte poetica. Edipo, tragediaimprenta de Samuel Bagster, 1838 |
Términos y frases comunes
accion acto actores Adrasto aguarda Alí ALIATAR alma amenaza amigo amor anhelo ánimo argumento de Edipo Aristóteles arte asunto AYXA BOABDIL brazos breve canto ciego cielo comedia composicion corazon Corinto Corneille coro Creon crímen debe debia deja desdichado desgracias despues dice Horacio dolor drama dramática Dryden duda episodio escena escucha espectadores esperanza esposa fatal FATIMA furor gedia griego guerra de Troya habia hablar halla hijo Homero horror HYPARCO imitar infeliz inocente instante Juegos Píticos labios Layo llegar llorar madre MAHOMAD MENSAJERO mente monarca MORAYMA mostrar muerte mundo ojos oráculo padre patria pecho pérfida personaje Philoctetes PHORBAS piedad Pisones poema poeta Polibo presentar principio propio pudiera pueblo punto quæ quid reina riesgo sangre sicion Sófocles Sombra suerte SUMO SACERDOTE tambien teatro Tebas temas terror Teseo tierno Tiresias tragedia trágico triste trono venga venganza versificacion versos viva voces Voltaire vuelve yambos YOCASTA
Pasajes populares
Página 128 - Fuit haec sapientia quondam, Publica privatis secernere, sacra profanis, Concubitu prohibere vago, dare jura maritis, Oppida moliri, leges incidere ligno ; Sic honor et nomen divinis vatibus atque 400 Carminibus venit.
Página 102 - Qui mores hominum multorum vidit et urbes.' Non fumum ex fulgore sed ex fumo dare lucem Cogitat, ut speciosa dehinc miracula promat, Antiphaten Scyllamque et cum Cyclope Chary bdin.
Página 86 - HUMANO capiti cervicem pictor equinam Jungere si velit, et varias inducere plumas Undique collatis membris, ut turpiter atrum Desiuat in piscem mulier formosa superne, Spectatum admissi risum teneatis, amici?
Página 303 - Del alma mía tu favor demando; Para estas hijas, tiernas, inocentes, Dignas , buen Dios , de tu divino amparo... Protege su horfandad ; por el sendero De la santa virtud guia sus pasos; Y aparta de sus sienes las desdichas Que afligen á su padre desgraciado!.. Mas, ¿ qué es eso, llorais ?.. Ismenia amada, Antígone, mi vida...
Página 96 - Et tragicus plerumque dolet sermone pedestri. Telephus et Peleus, cum pauper et exul uterque, Projicit ampullas et sesq'uipedalia verba, Si curat cor spectantis tetigisse querela.
Página 110 - Conveniet Satyros, ita vertere seria ludo, Ne, quicumque deus, quicumque adhibebitur heros, Regali conspectus in auro nuper et ostro, Migret in obscuras humili sermone tabernas, Aut, dum vitat humum, nubes et inania captet.
Página 100 - Nec sic incipies, ut scriptor cyclicus olim : ' Fortunam Priami cantabo et nobile bellum.' Quid dignum tanto feret hic promissor hiatu ? Parturient montes, nascetur ridiculus mus.
Página 102 - Vos plaudite' dicat, Aetatis cujusque notandi sunt tibi mores, Mobilibusque decor naturis dandus et annis. Reddere qui voces jam scit puer et pede certo Signat humum, gestit paribus colludere, et iram Colligit ac ponit temere, et mutatur in horas.
Página 315 - Nos afligía el solitario aspecto De nuestro hogar, y desabrida el alma Las caricias de un hijo echaba menos. Con súplicas, con votos, con ofrendas, Importunamos sin cesar al cielo, Hasta que al fin nos pareció propicio Que iba ya á coronar nuestros deseos... . , ¡ A.un no era madre; y la esperanza sola Mi existencia doblaba y mi contento, Y un placer me inspiraba , una ternura , Que solo siente el corazon materno.
Página 315 - Nos afligia el solitario aspecto De nuestro hogar , y desabrida el alma Las caricias de un hijo echaba menos. Con súplicas , con votos , con ofrendas , Importunamos sin cesar al cielo , Hasta que al fin nos pareció propicio Que iba ya á coronar nuestros deseos... Aun no era madre ; y la esperanza sola Mi existencia doblaba y mi contento , Y un placer me inspiraba , una ternura , Que solo siente el corazon materno.